Lwowskie Wiersze

Jan Zahradnik (1904–1929) uczestnik obrony Lwowa w 1918 r., poeta i krytyk literacki, członek lwowskiej bohemy. Stały współpracownik „Słowa Polskiego”, publikujący też w „Szczutku” i „Lwowskich Wiadomościach Muzycznych i Literackich”. Autor jedynego tomu wierszy Ludziom smutnym (1925), zaliczanego przez Ignacego Chrzanowskiego do „liryki czystej”. Uważany za poetę fenomenalnie uzdolnionego (Józef Wittlin), liryka najczystszej, dziwnie niebieskiej krwi (Marian Hemar). W zapomnieniu pozostawały jego żartobliwe drobne utwory publikowane w prasie lwowskiej, na bieżąco komentujące zarówno wydarzenia polityczne, jak i życie literackie, artystyczne oraz barwna lwowską codzienność. Obecny zbiór zawiera 250 takich właśnie wierszy, przez współczesnych krytyków ocenianych jako „satyryczne drobiazgi, pisane na kolanie, dla chleba” (Mieczysław Piszczkowski), lubianych i cytowanych przez czytelników gazety i lwowską ulicę, dziś – nader interesujących.

Karolina Grodziska