Teatr

Spektaklu o człowieku rozdartym między wiernością ideałom i dopasowaniem do ciężkich realiów życia. Molier chciał całkowicie poświęcić się sztuce, ale zbyt wiele czynników mu w tym przeszkadzało: brak pieniędzy, marni aktorzy, rozkapryszona żona, wątłe zdrowie i wpływowi ludzie, z którymi zadarł.

Molière [Molier] – (1622–1673), właściwe nazwisko Jean Baptiste Poquelin. Był pisarzem, aktorem i dyrektorem teatru. Po kilkunastu latach tułaczki po prowincji trupa prowadzona przez Moliera osiadła w roku 1658 w Paryżu i zyskała poparcie Ludwika XIV, który swą możną protekcją osłaniał komedianta, zuchwale atakującego błędy i wypaczenia ówczesnego życia. Molier rozwinął tradycyjny rodzaj widowiska komicznego, opartego na niewybrednym humorze sytuacyjnym, i nadal mu godność komedii charakterów, mieszcząc w niej prawdę i wyrazistość studiów psychologicznych świętoszka, libertyna, skąpca, mizantropa, snoba, zazdrośnika, kokietki, hipochondryka, nieszczęśliwie zakochanego. Był wielkim realistą, modelował swoich bohaterów na wzór żywych ludzi i ukazywał ich na barwnym i wiernym tle rzeczywistych stosunków, ale zarazem tak potęgował i uogólniał dominujące cechy charakterów, że stawały się one ponadczasowym, ogólnoludzkim obrazem przywar i słabości człowieczych. Sztuka Moliera była aktem walki przeciw głupocie, zacofaniu, obłudzie i podłości, stanowiła zawsze świetny i kipiący żartem argument na rzecz postępu.

Najpopularniejsze sztuki Moliera to: Pocieszne wykwintnisie, Sganarel, Szkoła mężów, Szkoła żon, Tartufe, Don Juan, Miłość lekarzem, Mizantrop, Lekarz mimo woli, Amfitrion, Grzegorz Dyndała, Skąpiec, Mieszczanin szlachcicem, Psyche, Szelmostwa Skapena, Uczone białogłowy, Chory z urojenia. Śmierć miał aktorską – umarł na scenie grając tytułowego Chorego z urojenia.

Cena za komplet – 2 tomy.